Eigenlijk begon het in de nacht van zondag op maandag (22/8-23/ van vorige week; had last van lichte weeën, maar was weer enorm kortademig en ventje had me overtuigd om toch maar eens naar de materniteit te gaan.
Daar aangekomen nachtje aan de monitor gehangen en rond 8u30 is mijn gyn me komen opzoeken om uit te maken hoeveel opening ik al had enz...
nog geen wijziging tov de week ervoor; dus 1 cm en baarmoederhals nog niet volledig verweekt... naar huis gestuurd en moest dag nadien (dinsdag 24/terugkomen voor 40 weken onderzoek. La même chose de dag nadien dus; monitor gehangen, nog steeds lichte voorweeen en off course nog steeds 1 cm opening...
Bon, gezien ik nog steeds met die chronische sinusitus zat + kortademigheid stelde ze me voor om vrijdag (27/ terug te komen, weer monitor en nog eens vaginaal onderzoek voor opening; daarop gebaseerd ging ze bekijken of ik de dinsdag nadien (31/ zou ingeleid kunnen worden.
Zo gezegd zo gedaan; woensdag - donderdag & vrijdagvoormiddag ging tergend traag voorbij; had nog steeds last van die voorweeen, maar eindelijk was het vrijdag 14u; eerst weer monitor, nadien op consultatie bij gyn...
teleurstelling... nog STEEDS 1 cm...
Nu had ik haar in het begin van mijn zwangerschap al een paar keer gezegd dat ik last heb bekkenbodemspier en dat ik een tijdje bij de kine geweest was om dit te stimuleren.
Misschien op dat moment moet ze nog eens de klik gemaakt hebben daarnaartoe en ze besliste mij een HCG te laten ondergaan...
ik naar het fotolab; alles ging zo tergend traag voorbij... en foto laten maken.
terug naar gyn (ondertussen was het ver 17u00) en rond 17u30 mocht ik terug binnen bij haar...
Verdict: de scan wees uit dat ik op 3!!! plaatsen te NAUW ben in mijn bekkenbodem om op een normale manier een kind te baren... dat was het negatieve nieuws, het positieve nieuws was; vertelde ze; dat ik om 18u30 een keizersnede mocht ondergaan om ons manneke geboren te laten worden..
Ik zweer het: op dat moment voel je de aarde vanonder je voeten wegschuiven; allerlei rare gevoelens komen naar boven... Eindelijk, maar ook onzekerheid.
Want; stel je voor; had ik geen scan gehad; en dit weekend zware weeen had gekregen; had mijn kind dan niet in gevaar geweest... ik mag er niet aan denken; en ik ga dat ook niet doen.
Dus; om 18u mij klaargemaakt om naar OK te gaan, eerst weer 4 x misprikt (het lijkt maar niet te lukken bij mij om mij deftelijk te prikken) in mijn hand voor baxter en dan tot 3x toe epidurale in mijn rug herstoken... (zie nu mooi blauw op mijn rug) pijnlijke zaak natuurlijk.
Jelle mocht dan komen en gyn en assistent gyn waren al begonnen met snijden. De 2 raarste momenten die ik meemaakte:
1/ de geur van je eigen verbrand vlees...
2/ het breken van mijn vliezen; gezien ik enorm, maar dan ook enorm veel vruchtwater had verwachte ik mij al aan iets; maar in dit geval; ze voorzien bij een keizersnede 2 'bakken' aan de zijkant van de operatietafel; ik voelde letterlijk het warme vocht langs beide kanten uit me stromen en terechtkkomen in die bakken, dat geluid ga ik nooit vergeten; kluts kluts tegen de zijkant van die bakken.
Enkele seconden later hoor ik geween; onze zoon is er!!!!!
Direct naar de kinderarts die de overtollige slijmpjes verwijderd uit neusje en mondje en heel even zie ik mijn zoon, dat mag je dus letterlijk nemen; denk dat ik hem 5 seconden gezien heb (en dan nog zonder bril...)
Lander wordt in Jelle zijn armen gestopt en mag direct door naar de kamer; ik moet wel nog 'opgelapt' worden natuurlijk... dit worden de ergste 45 minuten uit mijn levern... eindeloos veel geduld.... en dan EINDELIJK; omstreeks 20u00 naar mijn kamer, naar onze zoon, ons ijsprinsje.
ik weet niet meer of hij binnengereden werd in zijn bakje of de vv hem gedragen heeft; maar ik weet wel nog vanaf het moment dat ik hem zag was ik verliefd op mijn zoon; zo perfect, zo onaangetast, zo puur!
Dit is het moment waar we al jaren op zaten te wachten, waar ik de laatste 9 maand (en 4 dagen) naar getracht had... onze zoon; nu eindelijk in onze armen. Liefde - Aanhankelijkheid - Nieuw leven - Dromen - Eigenheid - Rijkdom = LANDER, onze wens, onze droom die eindelijk werkelijkheid is geworden.
Lander - 27/08/2010 - 19u02
gewicht: 3.640kg
lengte: 50 cm
3 opmerkingen:
Een dikke dikke proficiat met jullie flinke zoon en een ooooh zo mooie naam! Geniet van het ouderschap meid!!!!
Greetz
Ook langs deze weg nogmaals dikke proficiat.
Wat een einde. Kleine Lander wist zeker dat die niet door kon en heeft daardoor maar zitten wachten tot de dokter ook zo ver was.
Geniet van jullie kleine wonder.
Niets zo mooi als het moederschap en ouders worden. Geniet..
Inderdaad, wat een verhaal!
Normaal nemen ze toch de tijd om de baby even bij de moeder te leggen, dit had geen stijl vind ik. Maar ach, dat is intussen al vergeten. Lander is, gezond en wel en dat is wat telt.
Nog eens een dikke proficiat!
Een reactie posten